W przebogatej historii Pawłowa po garncarzach to właśnie bednarze zapisali piękny epizod rozwoju rzemiosła bednarskiego. Dlatego od kilku lat prowadzono prace w tym zakresie. Proces realizacji wystawy, który zintensyfikowano na jesieni 2003r., okazał się bardzo żmudny i trudny. Przez wiele miesięcy zbierano wszelkie dokumenty, fotografie, informacje o bednarzach i bednarstwie pawłowskim. Bardzo często należało dotrzeć do rodzin, które od wielu już lat mieszkają poza miejscowością. Odnalezione lub przekazane wyroby bednarskie wymagały niejednokrotnie wiele wysiłku i pracy, aby je po konserwacji przygotować na potrzeby ekspozycji. Nie wszystkie wyroby bednarskie udało się ocalić. Niektóre zostały wykonane na potrzeby wystawy według starych, tradycyjnych metod. Niestety pewnych przedmiotów nie udało się nam pozyskać, ale planujemy stałe wzbogacanie ekspozycji.

Początki bednarstwa w Pawłowie można datować na połowę XIX w. Prekursorem bednarstwa na tym terenie był Aleksander Żelaźnicki, który przybył z Galicji. Jego wyroby charakteryzowały się drewnianymi obręczami. Duże zasługi dla rozwoju bednarstwa wnieśli Józef Kopydłowski i Paweł Latkowski, którzy na początku XX w. uczyli tego rzemiosła młodych mieszkańców Pawłowa. Podstawowe narzędzia bednarza nie były ani drogie, ani skomplikowane. Składały się na niego przyrządy, narzędzia i akcesoria, które niejednokrotnie wykonywali sami rzemieślnicy. Były to różnej wielkości i przeznaczenia strugi, ośniki, piłki, heble, z których największy nosił nazwę "spust", młotki itp. Jednak najważniejszą rolę odgrywała "kobyłka", tj. rodzaj dość długiej ławy, pełniącej funkcję podobna do stołu stolarskiego, na której wyprawiało sie klepki. Bez niej nie sposób było wykonywać podstawowych prac bednarskich.

Wystawa prezentuje wyposażenie warsztatu bednarskiego Mieczysława Zduńczuka i Michała Poturzyńskiego. Zgromadziliśmy  wyroby nieżyjących już bednarzy - Mieczysława Zduńczuka, Wiktora Żołnacza, Michała Poturzyńskiego, Stanisława Chodakowskiego. Obecnie pracujący i żyjący bednarze Jan Poturzyński oraz Marian i Zofia Rzepeccy,  właściciele firmy bednarskiej "Pawłowianka" Przekazali kolekcje wyrobów na potrzeby izby.