Pawłów od wieków związany jest z garncarstwem. Pierwsze potwierdzone informacje o obecności garncarzy w miasteczku pochodzą ze spisanych powinności mieszczan ustalonych za sprawą bpa chełmskiego Stanisława Jacka Święcickiego (1677 - 1696), które mówią "Garncarze aby swe roboty Prostey Sztuki Siedemdziesiąt na każde Czwie Roku Garnków odnosili do dworu". Kolejna wzmianka o największym pawłowskim  cechu jest adnotacja z 1750 r. stwierdzająca "Garncarze co kwartał dają garki, za co się Msza odprawia".

W 1789 r. w Pawłowie mieszkało 375 osób w 76 domach, z czego na 44 zarejestrowanych rzemieślników 28 to garncarze. W 1860 roku władze carskie sporządziły spis statystyczny Pawłowa, i wtedy najliczniejszym cechem było garncarstwo (56 osób), co stanowiło znacznie więcej niż np. rolników (zaledwie 29 osób). Kolejne statystyki z 1864 roku stwierdzają, iż 67% mieszkańców Pawłowa jest związanych z garncarstwem zarówno poprzez produkcję jaki i handel.

W połowie lat 30 XX wieku powstała spółdzielnia "Wyzwolenie". W okresie międzywojennym w Pawłowie pracowało 110 garncarzy, którzy swoje wyroby wypalali w 12 piecach. Pawłowskie naczynia gliniane trafiały na targowiska nie tylko na terenie chełmszczyzny, lecz były obecne w całej Polsce.

Corocznie w czerwcu przy okazji Pawłowskiego Jarmarku odbywają się Powiatowe Konkursy Garncarskie, których uczestnicy nagradzani są w dwóch kategoriach: garncarze zawodowi i debiuty garncarskie.